La vierta a duàrlizèratai terèns viers il mar.A è muarta ièir di seraepùr a è imortàl. Pier Paolo Pasolini in Poesie friulane Lighjiu con questa

La vierta a duàrlizèratai terèns viers il mar.A è muarta ièir di seraepùr a è imortàl. Pier Paolo Pasolini in Poesie friulane Lighjiu con questa
In mente mi gira Sinceru è putente Lu ritrattu sole spira Di st’ochji… In l’aria angoscia D’una notte melodia Tricanu li passi, Spianu l’ochji… Circhendu
Attrachjata d’acciaghju L’acqua era turchina, senz’un muvimentu. I casamenta, tirrazzi è dicurazzioni spampillenti, si riflittaiani in l’acqua malba. Acqua d’arreghju. Arreghju di sangu duva cavalcani
Si maritaia lu celu Quandu movi u marinu L’urizonti da l’acellu Lasciatu ross’è turchinu Un ricordu d’arbicellu Chì cantaia lu distinu. Tù cunnosci li furesti
A l’epica di a duminazione di a tecnica è di u logos, chì piazza ferma pà a puesia ? A settimana di 23 di nuvembre,
Fora, un pratu. Stesu, tamantu, long’à un fiume neru d’amarezze è di virdure. Li si hè vultatu u veranu. Hè sbucciatu un fiore rossu. Infine.
« Sempri cunquista da a musica, mi cunsulaiu d’ùn ligammi à idda pinsendu chì a cadenza ‘llu verbu parmittessi l’affirmazioni singularia è pricisa, u mischiu di
Ùn li piaci tantu à iddu u titulu di pueta, è puri, quand’hè finitu u tempu di spassighjà trà i ballati melodiosi azziculendu zitiddina è
Cust’annu hè a 24esima edizione di u premiu di puesia Lungòni chì rincumpenza puesie Corse è Gaddhurési
Ingir’à u Grand Palais, in l’ottesimu cantone di Parigi, u tempu hè pisiu, bughju, piuvascosu. U ghjornu cappia u so ultimu soffiu. Sò ott’ore di sera, stu