Rispundarè dumaneQuand’u celu saràRinatu da u bughjuFrancu di timichezzaQuandi à l’orizonteU sole spuntaràPer dì ch’è tù sè quìA più cara ricchezza Sfilaranu le stondeCum’è la

Rispundarè dumaneQuand’u celu saràRinatu da u bughjuFrancu di timichezzaQuandi à l’orizonteU sole spuntaràPer dì ch’è tù sè quìA più cara ricchezza Sfilaranu le stondeCum’è la
Nascenu silenziu è rimoreQuandi a notte si scatenaÈ ch’ellu ferma un dulcioreCum’è un tepidu luciorePer schjarì a mo vita-scena S’è tù entri hè per fà
Ultima notti d’istati “Bisogna bruciare per arrivareConsumati all’ultimo fuoco” Pier Paolo Pasolini, Ritmo Romano, 1950 A strada era inciuttuta in l’uscurità. Solu lucicaia a linea
L’acu di l’ariloghju ribumbeti trà i muri bianchi. U sulaghju bassu, i muri bioti, l’aria cunfinatu e zeppu in u quali era difficiuli di movasi,
I morti sò sottu à i nosci passi. Sonu accantu à no’. Ci accumpagnani è ci parlani. Ci dicini a tinnarezza di l’assenza, l’addisperu di
Un rumori in a notti. A luna grisgia ùn rispichjaia nudda. In u celu abbambacciatu nun c’erani nè stiddi nè luciori d’attrachju, i muntagni s’induvinaiani
Tutt’appostu. Sì, tutt’era cussì ben missu, arranghjatu cum’è dumandatu. Fighjulaia intorr’à iddu, i libra, i vistiti, i libra ancora, una quantità imprissiunanti, ciò chì fù
Chjuditura Era a fini d’una pezza, d’un ghjornu, macari i dui attempu. U lumu calaia. Facia un freddu d’inguernu ancu s’è quì i staghjoni ùn
A Vene, Isula 2035 Capitulu I : Tornare Sempri listessa affari. Ùn s’hè micca alzatu à l’ora privista, u caffè era freddu cutratu. Aspittaia un
11 di nuvembri di u 2020. Monsalviaga, Tempoli. Michel Migalli hè accantu à a so mamma, Odile, 94 anni, chì hè in traci di mora.