L’aria si fracassò, si svintrò lu cilestu tesu, neru, minacciosu. I mura gucciulanti sguiddaiani ind’u fiumu scatenatu, purtendu cun iddi l’albura intimuriti, i pianti strappati,

L’aria si fracassò, si svintrò lu cilestu tesu, neru, minacciosu. I mura gucciulanti sguiddaiani ind’u fiumu scatenatu, purtendu cun iddi l’albura intimuriti, i pianti strappati,
« Da capisce a nazione, basta à capsice u mazzeru. » Issa storia d’amore clandestina si palesa oghje, torna una volta. Cuntata da l’anni uttanta da
St’11 è 12 d’Aostu, i loca di Baracci, annantu à a cummuna d’Ulmetu, anu accoltu a 25esima fiera di Baracci pà dui ghjorni di festa. Sta
“Aldilà di i lochi di furori, si ritrova sempri l’omu ind’a so casa. Ma quandu ùn c’hè casa, vali à dì casa soia, soia com’è
S’è a prima parte di sta seria di dui articuli parlò di i i mumenti scunnisciuti di a Storia di a Corsica cum’è a resistenza
Luni piuvascosu. Erami pochi sta sera. Ùn era annuiosa a siratina, ma più passaia u tempu è più ‘ssu bar duvintaia un locu cunnuscitu, da
Di ritornu. Apru a porta, tuttu pari nurmali, tantu meddu. Hè tristu l’appartamentu, pìcculu, u sulaghju ingrisgiatu di l’ùltimu soffiu di a fumaccia di sigaretta.
Curria u fiumiceddu. U celu era bughjcosu. Tesu com’è una corda, è l’arburi grisgi, tuccati anch’iddi da u spaventu. Spavintosi erani li scurrutona di muntagna,
I. Un picculu introitu A Vaddi d’Aosta hè una rigioni ‘ll’Italia nordu uccidintali, cù un statutu spiziali è Aosta com’è capilocu. Faci parti di l’Eurorigioni
“Tirannizatu da i signori, u populu corsu s’hè alzatu, pigliò l’arme è pruclamò a so libertà. In l’assemblea di Merusaglia, si pruclamò Sambucucciu d’Àlandu, guvernatore