Rispundarè dumaneQuand’u celu saràRinatu da u bughjuFrancu di timichezzaQuandi à l’orizonteU sole spuntaràPer dì ch’è tù sè quìA più cara ricchezza Sfilaranu le stondeCum’è la

Rispundarè dumaneQuand’u celu saràRinatu da u bughjuFrancu di timichezzaQuandi à l’orizonteU sole spuntaràPer dì ch’è tù sè quìA più cara ricchezza Sfilaranu le stondeCum’è la
Nascenu silenziu è rimoreQuandi a notte si scatenaÈ ch’ellu ferma un dulcioreCum’è un tepidu luciorePer schjarì a mo vita-scena S’è tù entri hè per fà
Tutt’appostu. Sì, tutt’era cussì ben missu, arranghjatu cum’è dumandatu. Fighjulaia intorr’à iddu, i libra, i vistiti, i libra ancora, una quantità imprissiunanti, ciò chì fù
Peninsula Occhj tristi, core stancu Nun m’ha fattu quest’onore Sott’à lu tettu biancu U pueta senz’ardore D’inchjostru di bruttu bancu N’ha fattu lu so valore.
U PARDONU Nun àgghju dumandatu pardònu quandu duvìu fàllu, nun àgghju dumandatu pardònu. Avà appiattu i mé piccàti e a farza cuscènza da darétu a
PINZERI E’ turnatu l’inguèrnu capibiancu e s’è cancaratu u mòndu, pinzarosu e gattìu cumi u cori chi mi batt’in pettu e accusa a stanchèzza d’a
Una puesia d’amore chì mette in scena un ghjuvanottu chì canta u so amore à una zitella ch’ùn l’ascolta in a notte paisana.
La vierta a duàrlizèratai terèns viers il mar.A è muarta ièir di seraepùr a è imortàl. Pier Paolo Pasolini in Poesie friulane Lighjiu con questa
Attrachjata d’acciaghju L’acqua era turchina, senz’un muvimentu. I casamenta, tirrazzi è dicurazzioni spampillenti, si riflittaiani in l’acqua malba. Acqua d’arreghju. Arreghju di sangu duva cavalcani
Si maritaia lu celu Quandu movi u marinu L’urizonti da l’acellu Lasciatu ross’è turchinu Un ricordu d’arbicellu Chì cantaia lu distinu. Tù cunnosci li furesti