Si maritaia lu celu
Quandu movi u marinu
L’urizonti da l’acellu
Lasciatu ross’è turchinu
Un ricordu d’arbicellu
Chì cantaia lu distinu.
Tù cunnosci li furesti
Albi bianch’è ghjilusia
È lu tonu ‘lli timpesti
Si sparghjia ‘n armunia
Accarizzaia li cresti
Ghjocu di pulifunia.
Acqua linda chì curria
Comu una parodda cheta
È lu silenziu muria
Senza mancu pudè metta
Un puntu malincunia
‘lla dulcezza di i letta.
L’invernu nibbiascosu
Piattatu trà dui torri
Sò d’argentu luminosu
D’astr’uniti comu un cori
Sarà l’astracu verbosu
Di criazion’è d’orrori.
Illustrazioni :Eugène Boudin, Nuages blancs, ciel bleu versu à 1854-1859