U PARDONU Nun àgghju dumandatu pardònu quandu duvìu fàllu, nun àgghju dumandatu pardònu. Avà appiattu i mé piccàti e a farza cuscènza da darétu a

U PARDONU Nun àgghju dumandatu pardònu quandu duvìu fàllu, nun àgghju dumandatu pardònu. Avà appiattu i mé piccàti e a farza cuscènza da darétu a
Una puesia d’amore chì mette in scena un ghjuvanottu chì canta u so amore à una zitella ch’ùn l’ascolta in a notte paisana.
Attrachjata d’acciaghju L’acqua era turchina, senz’un muvimentu. I casamenta, tirrazzi è dicurazzioni spampillenti, si riflittaiani in l’acqua malba. Acqua d’arreghju. Arreghju di sangu duva cavalcani
Si maritaia lu celu Quandu movi u marinu L’urizonti da l’acellu Lasciatu ross’è turchinu Un ricordu d’arbicellu Chì cantaia lu distinu. Tù cunnosci li furesti
Gabbia infinita Di culori Nant’à una tela insanguinata. Si massighjaiani i cunfini In una bila stradulurosa, U risu : duminiu di rapini À l’albi culuriti
Fighjulgu, I cunfini di paroddi Vadini pieni ‘ll’odii, È da l’abbrucata rossa Sbuccia ‘ssu soffiu di mossa. Parlu, Quand’esci l’imaginariu di Sangu,’llu fondu d’un oriu,
Qual’hè issu Diu chè vo pregate? Qual’hè issu Diu chè vo pregate Di punt’à e stantare zuccate Pichjinate di lichenu grisgiu Un palatinu altu è
Da Cutuli è Curtichjatu Aghju una storia da cuntà d’un missiavu innamuratu di l’ochji di a so pusterità Una figliulina nata d’aostu chì tinia caru
Sò paisoli spapersi d’Angola Omi furzuti ch’ùn temenu sole Arrampicati à a terra quallà A polvera s’appiccica à e gole Ci sò donne cun panni