Traduzzioni in corsu di a nuvedda Ethnologues, estratta di l’opara Variétés de la mort scritta da Jérôme Ferrari è publicata ind’è l’edizioni Albiana in u 2001.
Prima parti.
Teodoru Moracchini era ghjuntu in Corti calchì ghjorna fà ed avia ‘ghjà rimarcatu chì i femini erani vistiti com’è putanni. Aprendu a porta umida ‘llu Palazzu Naziunali ch’accugliava i studienti di maestria, ùn fù mancu surpresu di veda una giuvanetta incù stafali è gunellina rossa, alzendu pettoni tramendi chì i tettuli minacciavani di tafunà a dintella ‘llu so curpettu viulettu ed infamu ch’ùn pudia impedili di saltà à l’aria libara. A la biundezza artificiali ‘lli so capeddi, si pudia deducia assai a nigrori ‘lla so muzza. Videndu ch’iddu appia u so cazzu erettu, Teodoru hè andatu subbitu daretu à u scagnu prufessurali. Fighjava l’altri studienti. Un avia mai avutu un gruppu cusì riduttu. Era scuraghjendu, incù a giuvanetta, trè tippi chì l’ochji ùn lucinava tantu d’intelligienza, in fattu, aviani facciacci impussibuli. Teodoru si prisintò cù curtisia, pruvendu da sprimà una certa gioia d’insignà à l’Università di Corsica oramai, dumandò ch’ogni studientu spiica u so sughjettu di ricerca. U guardoni cù un sguamentu, mischiatu à una stupori chì u cunsternò. In fattu, capì subbitu ch’erani impressiunati. Teodoru Moracchini era una summità mundiali di l’etnulugia dopu a publicazioni d’un libru strasurdinariu nantu à una tribù amazonianna. Avia insignatu ad a Sorbonna è ind’è l’università americani. Tandu la so prisenza in Corti era oscura par i studienti ed ùn vulia mancu schjarì sta scelta. Faci un surrisu è poni a so quistioni di novu. A donna principia:
“Mi chjamu Maria-Paula Cardi, ed aghju una licenza di socio-linguistica. Aghju sceltu a via di l’etnulugia par apprunfundì i cosi, avè un discorsu libaru… travaddu nant’à a piazza simbolica di i donni in a caccia à u signari…”
“Caca !” pinsò Teodoru.
“Socu certa chì u signari raprisenta a femina inchjappevuli è chì a strategia di a mossa hè una prova simbolica d’avvolta di u Unu feminili da u Multipliu maschili, una manera par l’omi di fughja a privazioni propia à la so cundizioni, pensu chì purtà u Phallus in la sucità tradiziunali è difficiuli, tandu u distinu lasciatu à li civi di l’animali induva si pò ricunnoscia a metafora di l’uteru, mi si pari…”
Teodoru a pianta d’una mani.
“Hè solamentu una prima discussioni, dici. Avaremi u tempu par sviluppà l’analisi.”
“Sta putanna hè scema compia.”, pinsò. Faci un signu di a testa ad u studientu accantu. Era goffu daveru, è vistutu sin’à i cunfini infiniti di u buffu. Custumu di villutu neru, camisgia à quadretti di lana, scarpacci senza forma, cinta larga di tella rossa in giru à i reni, s’assumiddava à i parsunaghji nustrali nant’à i carti pustali par i turisti. Una spiranza di barba puntava trà bottulona d’acne nant’à i maschi ed u mentu. A labra d’insù, curiosamenti umida stava tisgia senza sapè s’idda era una scelta estetica o una dibulezza urmunali. Teodoru sviò l’ochja.
“Mi chjamu Betrandu Durand è…”
“Porca miseria ! Bertrandu !” Hà pinsatu Teodoru, innafantatu da a cursisazioni infama di u nomu.
“… travaddu nantu à u mazzerisimu ed i so evuluzioni muderni…”
U mazzeru hè un parsunaghju di a mitulugia corsa: in sognu, participa à una caccia, è scopri chì l’animali tombu porta una faccia umana, a faccia di calchissia ch’hà da mora. U mazzeru hè u missaghjeru di a morti, a palisa. L’affari ùn era viota d’intaressu – eppuru, Teodoru si n’hè resu contu, scartabellendu u cartulariu di i tesi di DEA, chì stu sughjettu fù studiatu più di 40 volti è sottu à tutti l’anghjoni dapoi a criazioni di l’università di Corsica.
“… ni socu sicuru, u mazzerisimu esisti ancu oghji, eiu stessu, d’apressu à certi sogni mei…”
– Sunnieti ? Dumandò Teodoru. Parleti ci ni ùn pocu allora…
– Eccu, hà spiicatu Durand incù sulennità, unu mesi fà, aghju sunniatu ch’aghju cacciatu una ghjaddina d’acqua tramenda, è l’aghju ferritu à a zampa manca. S’hè missa à mughjà: “Un mi tomba, ghjè eu!” – à stu mumentu aghju ricunnisciutu un amicu…
– Ed allora ? Suspirò Teodoru.
– Li hè accadutu un accidenti di vittura, è la so vittura hè bianca, si sclamò Durand, è…
– … è hè statu ferritu à a gamba manca ?
– Innò… hà dittu Durand, t’hà avutu un ematoma à u bracciu, ma vistu l’inversioni di i membri, pensu…
Teodoru alzò a mani di novu “ Hè chjari, assai chjari, à ringraziavvi.”
Da seguità…