“L’imitazioni di Bartleby”, rumanzu scrittu da Julien Battesti, pubblicatu in u 2019 ind’è l’edizioni Gallimard, cullizzioni di “L’infini”.
Sta sera, quandu sò riturnatu à stracquami in tarra, aviu torna in menti uni pochi di i frasi ch’idda prununzia in lu filmu: “u sensu ‘lla me vita s’hè firmatu”, osinnò “Induva semi andati à circà chì a vita era sacrata? Mi dumandu bè.” O ancu sta risposta simplici: “Iè, ad ugni costu.” Quandu ci dumanda s’idda hè pronta veramenti ad andàssini. Allora chì sintiu i me vertebri, tralasciati ad i leghji ‘lla gravezza, piddà a so piazza naturali di novu, circaiu à cunvinciami chì u filmettu ‘lla morti di sta donni era un fattu cumunu ch’ùn m’affittarà mancu. Stu filmu d’altrondi, hè certu ch’aviu da sminticallu cumplittamenti s’è calchì sittimani dopu, cacciendu di a me bibliuteca un libru statu quì dapoi un pezzu, ùn aviu lettu u nomi di Michèle Causse, scrittu nantu ad a so cuparta, seguitaia i parolli “traduzzioni da”. Sin’à oghji, ùn l’aviu mai vistu. Eppuru stu libru u cunnoscu bè, l’aghju lettu tanti volti, sicuru ch’eu sbuccaraghju un ghjornu à palisà lu so misteriu. Ghjera una sturietta intitulata “Bartleby u scrivanu” – un’opara scura, chì lu so autoru Herman Melville avia scritta mentri un’epica strana ‘lla so vita, quandu sintia ghjunghja in pettu a pussibilità d’essa abbuccatu da l’abissu.
Ùn capiscu micca Lisa… Sò frasi pur’ tradutti in corsu o sò frasi di te com’è una crònaca? 😀
U baullò si scusa 😏