Sò sett’ori è lu ghjornu s’infrugna malamenti frà i fetti grassi di notti. Una vitturetta rossa pallida traversa i prima luciori chì sò viuletti com’è

Sò sett’ori è lu ghjornu s’infrugna malamenti frà i fetti grassi di notti. Una vitturetta rossa pallida traversa i prima luciori chì sò viuletti com’è
A fumaccia di una sigaretta. Fora a notti, isciuta da i mura, da a strada, da lu celu scatinatu, era diventata maestra in ista sirata
U zenitu. I petri ritiniani u calori è l’arba virdicaia alla friscura di un’ombra d’istatina. Ritengu u mo soffiu, lu ribombu fala da petra è
Prima di lascià a gestioni di una cullettività publica à n’importa quali, pudeti ancù leghja issa piccula cronaca davanti à u vosciu urdinatori.
Attrachjata d’acciaghju L’acqua era turchina, senz’un muvimentu. I casamenta, tirrazzi è dicurazzioni spampillenti, si riflittaiani in l’acqua malba. Acqua d’arreghju. Arreghju di sangu duva cavalcani
Luni piuvascosu. Erami pochi sta sera. Ùn era annuiosa a siratina, ma più passaia u tempu è più ‘ssu bar duvintaia un locu cunnuscitu, da
Di ritornu. Apru a porta, tuttu pari nurmali, tantu meddu. Hè tristu l’appartamentu, pìcculu, u sulaghju ingrisgiatu di l’ùltimu soffiu di a fumaccia di sigaretta.
Una bandera. È quaghjò La Paix risturanti chinesu, simpaticu è pocu caru. Era animata a via Jean Jaurès. Ghjucaiani i ziteddi tandu chì parlaiani i
Curria u fiumiceddu. U celu era bughjcosu. Tesu com’è una corda, è l’arburi grisgi, tuccati anch’iddi da u spaventu. Spavintosi erani li scurrutona di muntagna,
I predicatori ammutuliti Era un pasculu scumpartitu in pace frà un cunventu di Cappucini è un altru vicinu di Duminicani. Ma, un bellu ghjornu, u