Pirru è Ricuccata – L’Oriu di i Lestrigoni

I primi passi di l’epopea muderna criata da Paulu Turchi Duriani è Fabianu Mariani sò diventati quattru anni dopu un appuntamentu natalescu aspittatu da i fiddoli è i so genitori, sin’à allargassi à quiddi chì t’hani in pettu i raconti in lingua soia. Passendu par a Balagna, Bastia è u Taravu, ritruvemu à l’orsu è a tupinetta pellegrini in tarra rucchisgiana, à l’iniziu d’un viaghju principiendu sott’à i furcati di Bavedda.

Scriva stu quartu capitulu, chjamatu « L’Oriu di i Lestrigoni » hè statu forsa una sfida chì principia cù a maestria linguistica è geugrafica d’una tarra senza cunfini, quandu u mari ùn era ancu fruntiera ma caminu versu l’isula suredda. Da muntagna à piaghja, da Livia à l’isula di Cavaddu, l’Alta Rocca è Bunifaziu sò un mischiu anzianu di populi, dialetti è cridenzi chì a squadra hà studiatu par fani un riassuntu uriginali di stu « locu mondu » tantu stimatu da i rucchisgiani.

U rispettu di a pulinumia, principiu di l’opara sana, forma quì una pulifunia di i parlati lucali. U cismontincu di a narratrici è di l’eroi di tandu scontra a prosodia più aspra di u sartinesu è di i so varietà, impiegati in a Rocca è u Fretu. U bunifazincu vena à cuntentà l’audienza par a ricchezza linguistica di u racontu.

Più chì mai, l’autori ci mostrani chì a tarra corsa hè accampata da foli è lighjendi nicissarii à a capiscera d’ugni locu, ben chì ss’incarnazioni sia sempri di più piattata da u sensu fughjendu incù a fini di a tramandera urali. Stu quartu capitulu hè tandu l’invitazioni à l’uralità purtata da canterini è locutori ch’ùn hani mai piantatu a spartera. Vidaremu tandu in u parsunnagiu di l’asinau pastori ghjucatu cù a più granda ghjustezza da Natali Valli, un umagiu cumuventu à u buiateru pueta Ghjuvann’andria Culioli, u Barbutu di Chera chì a voci maestosa ùn hà mai lasciatu i campi di u Fretu. Framezu à a storia è a tradizioni, l’autori ci portani versu l’attualità annant’à a piazza di Portivechju chì mischia u paisanu è u citadinu, l’usi antichi è l’usi ughjinchi in i scontri anacronichi da l’inguernu à l’istati disturbatu da Donu Matteu Santini è a so Zinevra à l’estru tectonicu, hà preferitu a frebba musicali di l’arena à a friscura di u silenziu muntagnolu.

Forsa chì i cridenzi antichi di u mari in tarri bunifazinchi, ligati à a paura di u cristianu par l’abissi scunnisciuti sò stati una surghjenti di criazioni par u parsunnagiu di u polpu scatinatu interpretatu in dialettu soiu da Alanu di Meglio, ramintarà di più à l’anziani a vechja storia di u moccu o di u lacripanti, sti mostri marini criati da genitori par atterrì i zitedda di u Fretu. Andati à circà i pecuri di u corciu pastori, Pirru è Ricuccata sò affiancati da ghjenti di qualità, l’asinau ci conta a tradizioni paisana è a biciartula astuta, ghjucata da Ghjuvann’federicu Terrazzoni, fila a rocca d’i tempi passati, porta u lettori da a galeria rumana franchendu i bocchi di Bunifaziu sin’à a Tarra di i signori rucchisgiani è i so edifizii franchendu i seculi.

Un’opara da salutà è una seguita chì i so lettori aspittani da quì à l’annu prussimu, par un viaghju versu i rughjona novi di a Corsica !

Lasciate un cummentu ?

Questo sito usa Akismet per ridurre lo spam. Scopri come i tuoi dati vengono elaborati.