Timpesta Adrian, a prussima rialità

Adrian hè passatu eri. I piomba ani saltatu, i finestri ani chjuccatu è subitu più nudda. Un’aduchjata corta corta lascendu intesa in l’aria arrimbatu ‘lla piogia, ch’aspitta u tonu, u sonnu ‘lla ghjenti stanchi, agguattendu incù attinzioni i ciculimi ‘lla vechja casa chì soffra, assalta da i colpi d’acqua. A casa fatta di petri hè scachjulu, è l’animi nosci sò purosi.

Crescia u periculu incù ciò ch’avemu da perda. A casa, a vittura, internet è l’eletricittà. Avarà impauritu quali, una timpesta furiosa in u deserti saariani ? Nudda è nimu. U populu di l’uccidenti hà sminticatu chì a so maestra ‘lla natura era svanita, avemu tralasciatu a noscia forza à a tecnolugia, pinsendu à l’assunzioni di l’evuluzioni, è puru u ventu arrusgiula u casteddu di carti ‘lla noscia civilisazioni.

Di l’altra parti di l’equatori, cumu si passa a timpesta ? Forsa ani amparatu à veda si n’andà i cosi, pà ùn soffra. Accittà a cundizioni umani è abbandunà l’idea di custruì una fruntiera sterili trà iddi è u mari.
A timpesta, ghjè a forza suprana chì palisa à l’omi a fragilità soia, paura ‘lli venti, ‘lli cavaddati è di l’acquata, è manc’un locu pà scappà. Prighjuneri ‘lli nosci corpin videmu a noscia murtalità, ci bastaria d’una suffiata subita pà distruì una vita.

A vacuità ‘llu mondu si palisa, l’arburi si lampa solu parchì l’avemu piantatu cuì senza radichi. I porti chì spariscini sottu à l’acqua d’una cali ch’ùn hè più calmi. Tempi fà, erani vinuti à stallassi culà i populi antichi, pruteghjati ‘lli venti è ‘llu marizzolu, l’ani prigatu è aduratu u mari latinu. Hodie ùn hè più celebratu, hè marturiatu, è i dii marini ani presu l’armi contr’à noi.
U liturali sò vivi, si movini sempri. Avemu cridutu chì fissà l’arena era pussibuli, metta calchì monstri di cimenti pà intrapachjà a piaghja di movassi. Era svanitu, è a tarra u rendi bè.

Forsa chì si farà u muvimentu inversu, cuddaremu una siconda volti in i muntagni, ghjustu l’innimicu sarà sfarenti, i barbari rimpiazzati par l’acqua. Mà a timpesta sarà sempri cuì, i ziteddi d’Adrian più forti è più strughjidori com’è una videtta di famidda, a vindetta ‘lla natura sopr’à l’omi.

Lasciate un cummentu ?

Questo sito usa Akismet per ridurre lo spam. Scopri come i tuoi dati vengono elaborati.