Pà ‘ssi mondi
Di leghje ‘ssi filari, chivi, ùn si trattarà
Chì sunnià à scrive li torna ci vulerà,
Ribombanu e parolle, l’antiche ghjasteme :
Mischina sorte ch’a pulifunia ùn teme.
Parenu fole avale, è ghjè persa a scummessa
È purtantu ùn possu cundannà la ‘ssa prumessa
Hè stancu oghje lu ventu, chì li basta avale
À discità ‘cù l’acque, un sicretu infernale :
Ditagliu spaventosu chì d’issa verità
Saria a voce altiera… è sempre starà zitta.
I versi eterni d’un pueta sminticatu
Privu d’a so Musa, d’un mondu arradicatu.
Scatinate, ‘sse musiche da nim’ intese
Si ne vanu à more annant’e sponde muntese,
Com’ a facenu l’oceani smisurati.
Quallà, nascenu criaturi spenserati.
Futugrafìa, “Atrium”, Marvina Scarpellini