Tempoli, tempi fà. Capitulu 16 – Un clienti intarissatu.

U 6 di marzu di u 2021, La Jalva. Meziornu.

Romain hè statu invitatu da Simon è Madame Josiane à magnà pasti è tant’altri affari.

Sò in traci di magnà. A vicina esci da a so vechja casa, ind’u so ortu è fighjula incù i so canuchjali. Sta vicina, l’avareti capita, hè l’eletta Martine. Edda faci nici di chjamà a so ghjatta : « Griselle ! »

Voli sapè tuttu annantu à tutti.

Simon si ne và à a finestra è dici : « Mais c’est une vraie mégère celle là ! Allons… »

Romain, eddu, si ne ridi di a so cullega di cunsigliu municipali.

Madame Josiane dici : « Madame Josiane demande qu’un poste soit trouvé pour son petit-fils. Allez, que ça saute ! On ne vous a pas élus pour rien. »

Romain alza i bracci in celu. Eddu, pupulistu ma un pocu rad-soc, ch’avia fattu prumessi d’ùn prumetta nudda à nimu. U ci truvemu ind’una situazioni clientelista ch’eddu voli fughja. À tutti i costi.

Prova di cambià di sughjettu è torna à l’urdinatori di Simon, in cattiva cundizioni.

À a fini di u dopu meziornu

Romain esci da a casa è Simon l’accumpagna ananntu à u caminu di u ritornu.

Torna à Vignali, li dumanda un sicondu serviziu : « Le petit-fils de Madame Josiane vit à Ferona. Saria pussibuli di fallu imbuscià à a merria, postu chì sè bè incù u merri di Tempoli ? Ghjustu quissu è ti lasciu tranquillu. Ani privistu di apra un novu centru di a cultura, podassi chì…»

Romain, malignu , ùn rispondi micca a prima volta.

Simon ghjunghji à a so vittura pà pidda una quindicina di litri d’alcool destinati à u bar.

Eddu, cunfidenti, dici à Romain : « Tu vois, Muriel m’a croisé, même pas le geste de venir me dire bonjour. »

In fatti, Muriel ùn pò più cunducia, hà persu i so punti pà eccessu di vitezza. Era una star di Karting quand’edda era ghjovana.

Mentri Simon pidda u saccu d’alcool è u tichettu, dumanda un altra volta à Romain u serviziu d’imbuscià a so fiddola : « Allez, rends-moi ce service ! C’est simple ! “

À issu mumentu, una volta di più, Martine faci nici di pruminassi incù un saccu pà a spesa.

Si piatta ed ascolta a cunversazioni incù a manu dritta vicina à a so arechja.

Simon a vedi è li dici : « Ah elle met toujours son nez partout, celle-là! Mais vraiment Martine, tu es une vraie mégère ! Tu te crois quoi ici ? Tu n’es même pas d’ici, retourne à Centallona où tu vendais des moutons! Fora ! »

Martine rispondi incù u so accentu catalanu di a Centallona : «Tu n’es qu’un bon à rien. Ah, et Madame Josiane, elle te trompe, tiens! Ha ! »

Simon ghjira a testa.

Romain, sta volta, dici a verità à Simon : « Sò elettu di issa municipalità di dritta radicali è ne sò l’ala manca. Emu fattu campagna annantu à prubità, u fattu di mandalli tutti fora, u fattu chì tutti i pulitichi siani corrotti è mi dumandi quissa ? Aghju una certa deuntulugia, quantunqua ! Sò pupulistu, ùn sò micca u sistemu chì difendi tù ! Hè una pratica feudali.»

Simon riparti amaru è entra ind’u bar incù u so saccu carcu di butteglii.

Romain entra in casa è scrivi un tweet, azezu : «  “Tu me la fais embaucher ma fille?” Vous croyez que j’ai quoi? Des baguettes magiques? Et puis question déontologique… »

U clientelismu di l’anzianu merri sucialistu t’hà sempri a vita dura in Tempoli.

 

Lasciate un cummentu ?

Questo sito usa Akismet per ridurre lo spam. Scopri come i tuoi dati vengono elaborati.