Ti rigalaraghju l’immense pianure
Di u mo core datu à a to andatura
I sciali di l’ore è l’attrachju nascente
Ch’infiara l’orizonte è infrebba a mente
Ti rigalaraghju u mo paisolu
Arrimbatu à a sarra cum’un acellu in volu
Sparghje l’ale à u ventu è gode a sulana
È ti spiccaraghju i nuli per fatti ne cullana
Ti rigalaraghju ancu ciò ch’ùn aghju
U sole d’ottobre, a neve di maghju
Eiu ch’aghju tuttu, chì sè à u mo latu
Chì l’amore tù, u m’ai rigalatu