Puema in umaghju à u prufessore Samuel Paty, mortu da a manu di a barbaria, mortu d’avè vulsutu amparà à i zitelli ciò ch’ella hè a libartà. Ch’ellu sia vivu u sò ramentu.
Prima, sò ghjunti à tumbà i caricaturisti,
Avemu pientu sì
Ma nimu ùn ci hà intesu.
Dopu, sò ghjunti à tumbà i clienti di i caffè
È avemu cridatu, parchì eramu noi
Ma nimu ùn ci hà intesu
A tempu, sò ghjunti à tumbà i spettatori di cuncerti
È avemu cridatu, parchì eramu noi
Ma nimu ùn ci hà intesu
Dopu, sò ghjunti à pulsà i curati
Avemu pientu torna
Ma nimu ùn ci hà intesu
Dopu sò ghjunti à scrasà l’aienti pà festa naziunale.
Avemu pientu torna, parchì eramu noi
Ma nimu ùn ci hà intesu.
Dopu sò ghjunti in l’Assamblea, da dì ch’ùn ci vulia pienghje i caricaturisti
È ci semu affuscati, parchì eramu noi
Ma nimu ùn ci hà intesu
Dopu, sò ghjunti à tumbà e donne, in carrughju di ghjornu
È avemu urlatu, parchì eramu noi.
Ma nimu ùn ci hà intesu
Eri sò ghjunti à tumbà i prufessori
E ci semu zitti, parchì ùn semu più
È chì nimu ùn ci sente.