U conti Biancu parti II – U Pianu Maiò

U cuccu cuticciosu era dighjà da luntanu. A ghjenti firmata puntiaia u sparì di a scorta daretu à u liccetu feltu è sempri inguttupatu da u bughju maestru. Donni è omini, vardiani è faccindaghji si signetini à nominepatri, chi erani pinsirosi di campà ghjorna scapuli di u so Conti. Chi c’era tanti priculi nati da ingurdizii è ghjilusi d’altri capa chi ùn pinsaiani che à allargà si, à impatrunì si. Ma tuttu era statu arriculatu in cundizioni par u tempu di a manchera. Pattu sugiddatu, Cinarcu frateddu caru firmaia in Appietu, in casu mai. Era di regula chi quandi unu muvia for’ d’isula, quidd’altru staghjia in posta, l’osti sempri pronti à l’erta.

U cilenti purghjia sempri un pichjulimu di a stiddaria. Beddu beddu, i pelegrini intacchetini a falata versu Santa Maria Assunta di Mela. E ungni capedda, ungni ratoriu, ungni casaccia duvia veda firmà Biancu è a so scorta, par un mumentu di racoddimentu. Rituali sempri uguali, saluti, geniflessu, prigheri.

Altri scorti pelegrinaghji in u fratempu erani in mossa par listessi scopu, da tutti i poghja vardati: Funtanedda, Cucciurpula, Calcinaghju… Simuli muveri chi si duviani aghjunghja in u Pianu Maiò, nanzi a vaddichera di u Fiumicciculi induva a ghjisiola di Sant’Andria di a Stazzona s’appruntaia par un fattonu… Iè, a Cagna à Siò, i filifili, i deri infiarati avviani i culonni divuziunosi chi si tracciani versu u Pianu Maiò… Un focu fora di misura salutaia da a bucca di a Signora zuccata in i zinni di Cagna chi cumminciaia à bassià versu l’acqui tralucenti di Roccapina.

U Pianu Maiò s’appruntaia à l’appuntamentu sempri paru, nanzi à a mossa chi purtaia à Portu Ficaria, di punta à a Spagna. U Pianu Maiò… miticu è stranu, chi in i tempi di l’Inticciu Maestru, in u cunvoddu di a Caimena, era parturitu d’un pintonu bizarru fiddolu di u buddori specificu è di u vulè supranu. Petra-tuzzali camulata, tanti vistizii facendu pinsà à segni lacati da i lapareddi di i scoddi marini… Certi diciani ch’idd’erani stampi di lacrimi falati da l’insù, quandi u celi s’apriti par innamurà si di a tarra verghjina… Parchì stà stanaria unica in u mondu? Vulintà di u Supranu?

Scrittu da Lisandru Marcellesi

A prima parti di u racontu da leghja quì:

Lasciate un cummentu ?

Questo sito usa Akismet per ridurre lo spam. Scopri come i tuoi dati vengono elaborati.