Spusaliziu Chiglianese

S’è vo passate par Vicu,

In le parte di u Pumonte

Piantatevi in Chigliani

Quì ci vidarete un monte

 

Chì supraneghja à Murzu.

Ghjè una donna addurmintata

Pitrificata in un ruzzu

Da la mamma ghjastimata

 

Cù ‘ssa bella campagnola

Paisana di li mei

Incumencia una fola

Chì cummove ancu li dei

 

Un di sti ghjorni, un sgiò

Passendu in ponte à Belfiore

La so nice riscuntrò

È li aprì lu so core.

 

Prima di falli l’amore

U signore carcu à viziu

Pridaghju cum’è l’altore

Li prumesse spusaliziu

 

A zitella emuziunata

D’alzassi in nubiltà

Fece racoglie una dota

À a mamma in puvertà

 

Quandu ghjunse lu signore

Da fà parte a cavalcata

A casa di lu so amore

D’ogni bè era spugliata

 

Funu postu nantu à l’imbasti

Maria è roba accatastata

Lascendu sol’una conzula

À la mamma scunsulata

 

Piinghjendu nantu à u mutale

Fighjulendu parte a scorta

Vidì un cavallu sfrinatu

Chì vultava à briglia sciolta

 

« Ghjè la me zitella cara,

Chì mi vole abbraccià

Volta par dì lu so amore

È li vogliu pardunà »

 

Ghjuntu stu cavallu fieru

Ùn vidì la so zitella

Ghjera solu un mugliaccheru

Da piglià a cunzulella

 

Tandu a vechja impazzita

Da quest’offesa suprema

Ella ch’era sempre zitta

Li lampò quella ghjastema :

 

« Chì diu ti pitrifichessi

Incù lu to bel Signore

È mai ùn ti maritessi

Cù stu latru malfattore »

 

Ribumbò un tonu scemu

In tutta quella cuntrata

Quessu fù l’ultimu tremu

Di lu Sorru la Spusata

 

Oghje ùn si sente più i lagni

D’issa petra muntagnola

Ma quì, da Nesa à Chigliani,

Si conta sempre a so fola

Di una zitella ingrata

In la petra imprighjunata.

Un commento

Lasciate un cummentu ?

Questo sito usa Akismet per ridurre lo spam. Scopri come i tuoi dati vengono elaborati.